Bir sabah güneşiyle ben de unuturum seni, ansızın.
Bir soğuma geçer önce içimden
Sonra bir cam buğusu gibi silinir yüzün
Düşlerimin kıyısından sessizce düşersin yere
Ne bir iz kalır gülüşünden
Ne de geceleri kanatan o eksikliğinden.
Artık adın hiçbir şeyi kıpırdatmaz içimde
Bir zamanlar gölge olan hatıran
Bugün ışığın altında çözülen izler gibi
Yavaşça kaybolur benliğimden.
Unuturum
Anıları, kokunu, gülüşünü, sözlerini
Tek tek topladım içimden
Ve güneşin alnına bıraktım hepsini
Isındıkça buhar olup yok olsunlar diye.
Şimdi sen benim için
Ne bir yara
Ne bir özlem
Ne de adı anılınca içimi sızlatacak bir hikâye
Sadece geçmiş bir ihtimal
Kapanmış bir defter
Unutmanın en sessiz hali.
Ve ben
Bir sabah güneşiyle
Hiç bir iz bırakmadan
Unuttum seni.
Kayıt Tarihi : 3.12.2025 14:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!