Unuturum Kendimi Şiiri - Mustafa Yılmaz 4

Ben bir deliyim,
hem de zır deli...
Karanlık basınca bir duman olur gözlerim...
Buğulanırım...

Bir topak ekmek....
Bir de aşk basar düşüncelerimi...

Bir tas tarhana çorbasını,
tek kaşıkla paylaştığım aşk gelir aklıma...
Dumanlanır gözlerim...

Unuturum kendimi.

Bir de yokluğunu...

Çıldırırım...

Bir baş belâsı yoksunluk,
bir oyalı çember,
Tığ işi bir masa örtüsü,
bir de aşk hasreti,
alev çemberi..

Asfalt karası gözlerin,
asfalt yarıklarına akıttığım,
terlerim,
adını alevlerle yazmalarım,
gelir oturur göz diplerime..

Bunun adı aşksa,
ben deliyim...

Deliliğim...

Yokluğunda
Yoksunluğumda,
kayboluşlarımdandır...

İzmir