Kara topraklar, bedenime yar olunca...
Kara bahtımda, güller solmadan açınca,
Geceyi yaşayan dünyam ağardığında,
Unutur belki seni, demoğlu unutur.
Nehirler sokak çeşmesi gibi olursa
Issız, susuz, çöllerde, hayat bulunursa
Yalan dünya, kıyametine kavuşursa;
Unutur belki seni, demoğlu unutur.
Solgun kurumuş ümitlerim, yeşerince...
Gözlerimden, kan yerine yaş süzülünce,
Ruhum hayata dört elle sarıldığında,
Unutur belki seni, demoğlu unutur.
(H.Demoğlu-İzmir)
Kayıt Tarihi : 9.1.2007 10:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!