Hafızam her zaman yanıltır beni.
Unuturum.
Biri çıkar karşıma, öyle güzel güler ki adını sormayı unuturum.
Sonra kendi söyler ben falancayım bu arada...
Tanışmış değil de, o bana kendini tanıtmış olur, beni sormuş öğrenmiş falan...
Ben tanışamam, takılır kalırım bakışlara, unuturum isimleri.
Takılır kafam o gün duyduğum ortadoğusal boktan bi' habere, unuturum yaşamayı.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta