Unutursun Der Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Unutursun dediler bana,
Zamanla unutursun,
Yarana kabuk bağlat, kanamasını durdurursun.
Kanamayan yara acı vermez dediler,
Oy kara cahiller ne güzelde akıllar verdiler.
Öyle bir yara var ki bende; akıl sır erdiremez ermiş kişi bile
Sual sorulmaz ki böyle bir çare gezene,
El olur dediler bir gün karışsın hele kıza erkeğe,
El kızı sarsın, bil, gör,
Unutursun dediler vay be.
Ne yaraymış yıllar kabuk bağlatamadı,
Ne sevdaymış hiç yürekten kayıp akamadı,
Ne gençlikmiş, uğruna kaldı yangısı,
Unutursun dediler çaba göster hele.
Ben onlara ispat gösteririm;
Aha derim eli duruyor bak yaprak,
Bak derim anahtarı var, gerisi toprak,
Ben yok derim,
Ben kim onu unutmak kim?
Unutursun derler sevdayı bilmeyenler.
İşte derim yaram kanıyor, bir susun
Sesi kulağımda, bir yol ver de durun,
Yâr ne yapsın beni bilmez, sevdayı bilmez,
Ben unuttum diyelim,
Dilimin ettiği yemin, gözümün gördüğü derim,
Yüreğimin ilk ve tek sahibi derim.
Ben derim demesine de;
Elalem sevgi bilmez hala bana unutursun der.