(Abdurrahim Karakoç'a Nazire)
Sevdiğim, unutmam, deme boşuna.
Unutursun, unutmamak elde mi?
Kim bilir, ne işler gelir başına?
Unutursun, unutmamak elde mi?
Yollarımız ayrı düştüğü anda,
Unutmaya meyil başlar insanda,
Ne kadar unutmam desen, dursan da;
Unutursun, unutmamak elde mi?
Gözün başka göze baktığı zaman,
Gönlün başka gönle aktığı zaman,
Eloğlu yüzüğü taktığı zaman;
Unutursun, unutmamak elde mi?
Bir zaman dalarsın aşkın meşkine,
Ahvâlin döndürür seni şaşkına,
Girer isen sen de harem köşküne,
Unutursun, unutmamak elde mi?
Zaman gelip görmez isen yüzümü,
Hatırda tutmazsın hiçbir sözümü,
Gözlerinden ırak yaşlı gözümü,
Unutursun, unutmamak elde mi?
Gün gelir, hıfzında küllenir yâdım;
Silinir hayâlim, anılmaz adım.
Unutmaman olsa da son muradım,
Unutursun, unutmamak elde mi?
Takvimden yapraklar dökülür, gider;
Damarlarında kan çekilir, gider;
Nârin, ince belin bükülür, gider;
Unutursun, unutmamak elde mi?
Yıllar çabuk çabuk geçer aradan,
Ayırmaz olursun akı karadan,
Neyleyelim, böyle yazmış Yaradan;
Unutursun, unutmamak elde mi?
Kaan YILDIZ
(Ankara 2012)
Kayıt Tarihi : 27.3.2015 10:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!