Unutursam İnsan Değilim..!

ölümcül esintiler geziniyor saçlarımda
ellerimde güvercinler can çekişiyor anne
dipsiz kuyulardan fışkırıyor kara yüzlü ölümler
ve göz bebeklerimde haydutlar hudut çiziyor

sönmeye yüz tutmuş ocağın bir yanı çökük
bir yanı kanıyor durmadan anne
nedir bu gelen üstüme üstüme bilmiyorum
son acı, son bakış ve son sözüm; 'ülkemi çok seviyorum.'

gökyüzünde al giyinmiş bir güzel
almışken koynuna ay’ı - yıldızı
bırak da gölgesinde uyuyayım anne
bu toprak ne kadar yumuşak, ne güzel kokuyor.

yanıbaşımda koyun koyuna uyuduğum bebek...
kim gönderdi seni yanıma?
yaran ne kadar da benziyor sol düşümdekine
koklasana anne, gül kokuyor değil mi?

postalımdan vatan toprağına sızan canımdır
bulutlardan sağım sağım yağan kanımdır
bir annem, bir de tanrım şahit olsun ki
unutmam bebek, sana yapılanı unutmam..!

eğer unutursam...

eğer unutursam insan değilim..!