Unuturmuş Şiiri - Sergenle Herhangibirdunya

Bir yıldız tuttum, tam ışıldarken,
Dileğim oldu sanmıştım.
Deli gönül yamacında takılmış,
Umudun dağı gönül, yine yanılmış,
Telafisi sandığım günü unuturmuş.
Dile sulfi nisan etmiş,
Yanılgısı, içi ateş.
Sözü, tuttuğu yıldızın içinde, pırıltısı,
Karanlığın sensiz avuntusu sözde.
Kıyısından kaç kere döndümse,
Zor olsa da, içimde ışığı beslediğim umut işte.
Unuturmuş sanmıştım, yanılmışım...
Her geçen gün yumak olmuş çığ işte,
Sonradan acı olsa da, üzülmek ekermiş kabusu,
Karanlığın içindeki umudu, çilesi, gözde,
Yine devam eden bir döngü.
Kabusu hiç dile vurmamış,
Unuturmuş, umudun yoksunluğu gözde...
Söyleme dilim, bırak kalsın içinde,
Zor olan bir meskeni bulmak günde,
Yıldızı tutup ta dileği vermemek sözde.
Bu da benim ezberim olmuş,
Unuturmuş, görmese göz işte...
Adını anma dilinde, unutursun istemeyerek.
Sus ki suskunluğun konuşsun gözlerinin içinde!!!