Unuturken Şiiri - Attila Şanbay

Alışmasından sonra, karanlığa gözlerin
Hayal-meyal seçilen şeyler gibisin şimdi
Gittikçe siliniyor yüzün, kokun, ellerin...
Gülüşünün yerine, eve sessizlik sindi

Senden kalan mektuplar sararmaya başladı;
Güz yaprağı misali, teker teker her biri...
Sonbahar yollarında savruluyorlar şimdi,
Bir eski bahardaydı umut veren sözleri

Resmini atacağım ama hazır değilim
Ara sıra da olsa, çıkartıp bakıyorum
Duvarda değil artık, dolapta saklıyorum
Ondan da kurtulursam, seni unutacağım

Alışması çok zordu, bunu anlayamazsın
Canım nasıl acıdı...bilsen inan ağlarsın
Çok yakında tamamen yabancı olacaksın,
Ölsen bile, içimi artık yakmayacaksın.

Attila Şanbay