Bir bak mevsim yüzlüm
Kavrulmuş hazan,
Bir de içi oyuk yalanlar
Söyle gülüm,
Söylerken inan
Bir gör hercai yüreklim
Dışarısı ayaz,
Soğuğun yüzü ateş
Yan gülüm,
Yanarken kavrul
Bir hisset vefasız gönül
O acının tütsüsünü,
Dağıldıkça yayılsın
Savrul gülüm,
Savrulurken kaybol
Bir bak göremediklerine
Karşında sönük bir cevher,
Yönü kayıp duygular
Kaç gülüm,
Kaçarken kurtul
Bir bak gülüm
Anılar kan kırmızı,
Kül rengi umutlara döner
Şimdi silik bir görüntü
Unut gülüm,
Unuturken ağla
Kayıt Tarihi : 7.2.2005 13:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aysel Çoban](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/02/07/unuturken-agla.jpg)
Kutlarım....Selamlar
Necmiye Sarpkaya
Şiir yaşamaktır.. Sevinçleri anlatmak ve anlatmak hüznü.. Sevinç olmasa sevgiyi, hüzün olmasa aşkı anlatabilir miydi kalemler, yürekten alan referansı...
Herşeyi yaşamalı insan, acıyı mutluluğu.. Ne zaman kadar?
Böyle şiirler yazana kadar...
Son satırda bitmeli herşey... Ve anı kalmalı bu şiir yarına...
Çok beğendim; sevgiler...
Kemal SÜME
TÜM YORUMLAR (6)