Unutur Sular Beni Şiiri - Hüseyin Sönmez 2

bir dalgıç dikkatiyim bu kayalıklarda
hiçbir yere gül dikemiyorum ellerimden başka
bu sabah da sesimdeki aklığı büyütüyorum
gün çıplak bir küfür gibi ekleniyor dilime
bense orta çağdan umduğunu bulamamış bir vitray gibi
parçalanıyorum kendi içime

aynalar da kırılır insan olmaktan
hadi yazın mahkemesinde sınayın kendinizi
bu şehrin ölüsüne özeniyor yüzüm
nedenini bilmediğim şeylerin gölgesinde boğuluyorum
bir çarmıh çıkıyor bedenime çiviliyor beni

ne kadar çok yürüyorum ama yine de uzuyor yol
büyüdükçe küçülen sesimin de bir sabrı var
benim bir yüzüm vardı ürkek şarkılardan yapılı
derin uçurumlara fırlatıyorum çığlığımı

beni doğrulayacak şey ne
yönü bilinmeyen bir trenin biletini saklamak mı
unutmuşum bir şarkıyla akşamüstü olmayı
öğrenmişim binlerce yöne parçalanmayı
şimdi çatlağında unutur sular beni