Unutur Sandım Şiiri - Mehmet Fatih Kahra ...

Sözüm iğne olup cana batınca,
Havluyu atınca unutur sandım.
Acılarla dolup kaşı çatınca,
Bensiz gidip yatınca unutur sandım,
Aklından çıkmamışım,
Sevdiğine inandım.

Toparlansın diye dilimle vurdum,
Yanlışa kudurdum önüne durdum,
Sertçe eleştirip gönlünü burdum,
Gıyaba düş kurdum unutur sandım,
Dürtsem de yıkmamışım,
Sevdasına inandım.

Rest çekip gidince kaydı elimden,
Düşmedi dilimden ve emelimden,
Öyle bir sarstı ki tam temelimden,
Kırıldım belimden unutur sandım,
Kapristen bıkmamışım,
Nazdır diye inandım.

Epey hırpalayıp yâri ağlattım,
Ağlatıp bağlattım aşkı çağlattım,
Zannettim tabanı sanki yağlattım,
Kalbini dağlattım unutur sandım,
Yeise tıkmamışım,
Pür aşkına inandım.

Sitemlerim onu meğer pişirdi,
Birazcık şişirdi engel aşırdı,
Sarmasaydım belki hâlâ üşürdü,
Aşk, bana düşürdü; unutur sandım,
Demek ki sıkmamışım,
Ben şevkine inandım.