Unutunuz beni azizim… Şiiri - Belgin Turan

Herkesin bir bavulu vardır,
Tüm sırlarını bildiği,
Sende benim can yoldaşım,
Vefalı, biricik bavulum,
Neler yaşadık senle neler,
Ver elini Kapadokya,
Ver elini Paris, Şanzelize,
O İtalyan güzelle de,
Almıştık soluğu Venedik’te,
Eve kapattığımızda oldu,
Kendimizi senelerce,
Çok gördük, çok yaşadık,
Alnımızdaki her çizgi,
Yaşanan anların izdüşümüydü,
Ama adımız yaşlı oldu dillerde,
Şimdi de adı Akyurt denen,
Bir eve gidiyoruz senle,
Bak ben unutabilirim,
Sen hatırlat, eksik bir şey kalmasın,
Dış fırçamı, sapı kırık gözlüğümü,
Bakınca gözlerimizin dolacağı,
Kimi zaman güleceğimiz,
Hatıralar dolu albümü,
Eski para koleksiyonumu,
El yapımı baba yadigârı,
O zincirli saati,
Senelerdir sakladığım bastonu,
Ha bir de yüreğimi unutma,
Al hepsini yanımıza,
Al hepsini bavulum,
İşte birkaç gömlek,
Atlet, terlik falanda almayı,
Unutma emi…
Yani sende olmazsan,
Hasbıhal edecek,
Kızacak, duygulanacak,
Kimse yok,
Hatırla ne zaman bir şey unutsam,
Öfkeyle karşında, ilk sana,
Bağırmışımdır, affet,
Ne olur bağışla beni,
En sadık, en vefalı dostum.
Sevgili efendim,
Ben ağzı olmayan,
Arada bir dile gelen,
Emektar bavulunuz,
Görüyorum ki, mutlu, mesutsunuz,
Huzur içinde geçiyor günleriniz,
Bu arada yalnızlıktan,
Aklıma bir lafınız takıldı,
Serzenişte bulunmuştunuz,
Yaşlı diyorlar diye,
Şimdi birde “kıdemli” olmuşsunuz,
İçinizde uyuyan bir hayal vardı ya,
Tahtadan oyuncaklar yapma fikri,
Onlara, dostlara dalıp unutunuz,
Unutunuz beni azizim.

Belgin TURAN 11/07/2009