Unutuluş Hazin Bir Şehirdi

Giderken, bütün ayrılıkların elinden tutmuştuk birlikte
Kimselerin bilmediği yerlerdi rotamız, heybemizde aşk
Ağaçların yıkılmadığı gür ormanlarda aradık birbirimizi
O umarsız sarılışların hazzını yaşardık biz gizlilerimizde

Unutuluş hazin bir şehirdi yorgun ve çamurlu ayaklarımızda
Öfkeli bir sağanaktı korkular, dilimizde ezber bozan türküler
Ölüme acıkan insanların kaderini taşıyorduk candan içremizde
Sen göğüslerinde Torosları emziren bir ana, ben ovanda ırgattım

Sürgünleri çoğaltıyorduk avuç içlerimizde, acılar tunçtan kalelerdi
Yorulunca kan kuyularına atıyorduk kendimizi, aşk kimi haramiydi
Gönlümüzün ürpertisiyle baldıran zehri ekiyorduk aşikâre yüreğimize
Bir bozgundan kurtarılmış kutsal kitaplar gibiydi içimizdeki yalnızlık

Kendi yoksulluğumuzun umarsız sarılışlarıydı özlem denilen şey aslında
En ulaşılmazlığımızdı birbirimize yakınlığımız, düşleri satar iken insanlar
Yangın iltica bir kavrukluktu, o sarhoş kalabalıklarda birbirimizi arar iken
Birileri parçalar iken gönlümüzü, sarar ruhumuzu birileri, derinleşir yaralar

Selahattin YETGİN