Unutulur Şiiri - Salih Sezgen

Gece yarısı bir kış vakti,
Penceremde deli çizgili bir ayaz,
Bir bende değil bu yalnızlık hâli,
Gece bir garip,yıldızlar bir garip
Bir acayiplik var uğuldayan rüzgarda.

Bakıyorum bende bir garibim bu gece,
Kış vakti huduzsuz bir huysuzluk her uzvumda,
Sevdiklerimi hatırlıyorum herşeyden öteye,
Ayrılıkmış,hasretmiş,sevmekmiş,
Ne de olsa zamanla alışıyormuş insan.

Ölümden mi bu huysuzluk anlam veremiyorum,
Kalbime ağır gelen gönlümde gizlediklerimden
Birde ne gördük geçmek bilmeyen gariplikden.
Güneşli günlermiş,güzel yarınlarmış,mutlu sonmuş
Ne edip gördük zamanda kaybolmakdan başka.

Ölünce çıkar belki tene işlemiş gariplik,
Zaten bir tek ölünce güzel adam olunuyor,
Yoksa hayaller bu umutlar yer bitirir insanı.
Kötülükmüş,andanışmış,gariplikmiş
Nede olsa unutuluyormuş ölünce...