.Unutulmuşluğum Şiiri - Turgut Uzdu

Avuçlarıma gün ışığı koyarım toplayıp saçlarından
İnanırım gözlerine her mavinin her tonunda
Bakışları derim yüreğinindir
Sevdamı sunarken içten içe
Yüreğimdir derim gördüğüme
Yüreğimi görürüm

Yalansızlığın sıcağını taşır
Ayna gibi yansıtır ruhumu
Her kalp sesi ben olur, sevdiğim olur
Sen olur

Ufuklara uzanırım her gece
Hülyalarımı yaşarım koynumda
Hasret dudaklarımı ısırır kanatırcasına
Susarım
Hayaller kurarım gerçeğin öncülüğünü yapan
Türkülere çığ misali büyüyen sevdamı bağlarım
Bazen yakalanır yalan
İçim burkulur
Yüreğimle ağlarım
Düşüncelerime yapıştırır bir tutkal
Kendimi yemeye başlarım uykuya kaçarken
Söylesem sakal
Sımsıkı sarılırım uykuya
“Affet! ” derim gözlerimi tam kaparken
Seven taraf affedermiş
Nedense aynı tarafta kaldım ömrümce
Hep affettim

Hak yok diyorum sevmekten başka
İsyanlar yollara düşüyor “Sevmekten büyük hak olur mu? ” diyerek
Pankartlar açılıyor düşüncelerimde
Anarşiyi yaşıyorum gözlerim kapalı
Umutsuzluğumda kaç kez boğuldum hatırlamıyorum
İnandığım her sevdayı gözlerime med cezir yapalı

Her el takma çıkıyor nedense sıcaklığımı uzattığım
Hislerimin ağırlığından habersiz akıl
Zekâm saklı zaten iyiliğimin ardına
Ne varım der
Ne görünür bir kez

Hüzne çıkar yine her köşe başındaki kavşak
Çılgının tekiyim vazgeçemediğim
Hâlâ
Hâlâ vefa ararım koşarak

Tatmadığım ne kırılmışlığım kaldı
Ne buruşturulmuşluğum
Bir şiir kaldı hayatımda
Bir de unutulmuşluğum