Unutulmuş Yalnızlık Şiiri - Muharrem Abut

Bazan o kadar sezsizdir ki gece
Bir kibrit çaksan sesini duyarsın çok uzaklardan;
Işığını görürsün kilometrelerce öteden.
Yaktığını ve ışıttığını anlarsın geceyi.
Ve bazı gecelerde vardır ki
Benzinde döksen, ormanlarca ateşte getirsen
Ateş yakamaz, ışık çıkaramazsın.
Çünkü o geceler sırılsıklam,
Unutulmuş yalnızlıkların gözyaşlarıyla ıslatılmıştır.
İşte öyle ıslak bir gecedeyim.
Uzatma sakın ellerini!
Sessizliğinle yaktığın ellerim,
Yokluğunun zemheri ayazında dondu,
Artık çözülmez!...