Unutulmuş Romanlar
Unutulmuş bir romanın hiç yaşamamış kahramanı gibiyim sayfalarda.
Ve dudakları ıslak bir kızın utangaçlığını taşıyorum bedenimde.
Ve yalan söyleyemeyen bir çocuk, ağlayamayan bir tanrı kadar kızgınım.
Bir filozof gibi düşünüyorum seni gerçekmisin? yoksa gerçeğin bedenime yansımasımı.
Unutmaki tek aşık olduğum sensin
İçimle konuşuyorum yokluğunda çok kızıyor bana ağlayarak.
Tanrı küsüyor bana ne oldu diye soruyorum susuyor.
umudumdan yelkenler yapıyorum.
resimlerine soruyorum seni tanımıyoruz diyorlar daha önce hiç karşılaşmadık.
öylemisin kara gözlü esmer yoldaşım hala ağlıyormusun hayalime yaslanıp.
gülümsüyormusun? çocukların gözlerinin içine bakıp.
kaç mevsimsiz yaş düştü benim gözlerime hala ağlıyormusun.
hala hüzünleri insanlara hediye edebiliyormusun
kaç mevsimsiz yaş düştü benim gözlerime hala ağlıyormusun.
Hüseyin YalçınkayaKayıt Tarihi : 25.7.2007 19:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!