Unutulmuş Mezarlık Gibiyim

Unutulmuş bir mezarlık gibiyim
Sessizce
Servi yapraklarımda uğuldayan
Rüzgârlarımı dinliyorum

Ölü doğan umutlar nehrinde
Boşluğa akan düşler
Hiçlikte eriyip giderken
Göğümün kurak çöllerinde eriyorum

Terk edilmiş bir mezarlık gibiyim
Sessizce
Servi yapraklarında uğuldayan
Rüzgârlarımı dinliyorum

Boğaz’ın bağrına batan kıymık
Sahipsiz ahların gözyaşını döküyorum
İpek mendil ve cevaplarla incitmeyin
Acının nöbetini tutuyorum

Kimsesiz bir mezarlık gibiyim

Boş arazide gürleyen deprem
Okyanusta çağlayan dalga
Issız bir adada filizlenen çiçek
Dönemini yitirmiş bir söylence gibiyim