Unutulmuş İnsanlar Şiiri - Kenan Nallar

Geçiyor ömrümüz boşuna
Neden gidiyor hep hoşuna
Ama yakınsın mezarına
O zaman kim gelir yanına

Ne oldum diyebiliyorsun
Ne olacağım diyemiyorsun
Bilmeden kahroluyorsun
Kendine hiç mi gelmiyorsun

Hayat dikenli bir gül gibidir
Gerçek sevgi çile çekenindir
Kopmuş yüreğin senindir
Sendeki acı yüreğindedir

Gene hiç mi aklına gelmiyor?
Neden gönlün inanmak istemiyor
Zamanın her gün boşa geçiyor
Fakat bu gönlüm hiç razı gelmiyor

Nerede o göçenlerimiz
Onlardı bizim yüreğimiz
Şimdi acıyor bedenimiz
Ama biz farkında değiliz.

Derdimizi kimlere anlatsak,
Anlatıp onlara içimizi açsak,
Bir kollarını açsa da koşsak,
Boşala boşala çok ağlasak,

Bu dünyada herşey bomboş,
Dünyada aldanana geliyor hoş,
Sanki yürekten biri diyor koş,
Koşamıyorum her tarafım loş.

Yaza yaza almaz satırlarım,
Üzülmekten acıyor bağırlarım,
Kalmadı artık tutunacak dallarım,
Hani göçen kardeşlerim atalarım?