Unutulmuş Bir Yüz Şiiri - Batuhan Karabulut

Bazen yok gibisin,
ama her yerde sen varsın.
Karanlıkta sesin, aydınlıkta gölgen,
tenimde unutamadığım dokunuş gibi.

Hatırlıyorum...
Ne kadar unutmak istesem de,
sana her adımda rastlarım.
Bir köşe başında,
bir dalın ucunda,
ya da yağmurun her damlasında.

Ama seni istemiyorum artık.
Anılar güzel,
sen ise çoktan solmuş bir dal.
Sesini hatırlıyorum,
ama duymak istemiyorum.
Ellerini biliyorum,
ama dokunmak istemiyorum.

Ulaşamam sana.
Adını çağırsam, rüzgar alır,
ellerimi uzatsam, gece yutar.
Ne kadar istesem de,
ne kadar istesen de,
biz, zamanı kaçıran iki yolcu gibiyiz.

Kabullendim.
Güzel anıları saklıyorum,
çünkü kötüleri hatırlarsam,
sen bende kaybolursun,
ve ben kendimi bile bulamam.

Şimdi sadece susuyorum.
Özlemek, en büyük hatırlayıştır.
Ama seni özlemek bile istemiyorum