Unutulmuş Bir Mezarlık

Yıllardan ve aylardan,
Bilinmez bir gün.
Bir akşam saati,
Ağaçlar ve tepeler arasında,
Unutulmuş buğulu bir mezarlık.
Tüm zamanlardan insanlara
Ve tüm zamanların unutulmuşlarına
Yapmakta ev sahipliği.
Kuşlar yuva bellemişler,
Sahipsiz çocukların mezarlarını.
Karadeniz kızmış olacak ki
Hırçın ve asi rüzgarları
Bir kıyamet alameti.
Çok uzaklardan bir ses,
Adımı söyledi, bana seslendi.
O vakit duymaya başladım,
Görmeye başladım.
Kutsal ışıklar gökyüzünde hüküm sürerken,
Neşeli çocuk türküleri, yanmakta olan ateş
Üzerine kurulmuş bir düş çemberi.
Ölmek unutulmakla başlıyormuş meğer.
Ölüler yaşayanlardan daha canlı,
Yaşamakta olanlar ise ölüymüş.