Unutulmuş Bir Ayrılık Şiiri - Ahmet Belt ...

Anlatamam,içimdeki her şeyi içinizdekiyle paylaşıp,
Soğuk almış sevdaları güneşe asıp,
Yabancılığımı yalnızlıklara anlatamam.
Ötelere mutluluk taşıyan zaman,sonsuzluğu yüreklere bırakıp gidiyorsa,
Elimi eteğimi çekiyorum hayattan,her şey tamam.

Korkuyorum,sabahlar gecelerin en derininde saklı,
Yaşayamadığım her şey içimde kaldı.
Korku sabrın kıyısında,ayaklarımı yerden kesen bir ürperti
Aşka ait ne varsa içimizde,dudaklarımız tebessümlere yasaklı.
Buğulanır gözler,görünmez olur gerçekler susuyorum,
İnsanları sonsuzluğa taşımak,zamanın bütün derdi,
Yokluğun varlığımı silecek,korkuyorum.

Acı,avuçladığım ateş parçası,
Anlatılması zor,anlaşılması imkânsız.
Saçlarını rüzgârlara teslim etmeyen kıskançlık,
Öncesi yok,sonrası belli değil,zamansız,
İçimizdeki boşluk bir nefes gibi,dudaklarımızda bir ıslık,
Kaybedeceklerimi düşünüp ağlıyorum,
Kaybettiğim her şey aklıma geldikçe.
Anlıyorum,geride sadece unutulmuş bir ayrılık kalacak,
Hayatı bitmeyecek bildikçe.

Ölüm,senelerce içimizde büyüttüğümüz korku,
Dile getiremediğimiz her şey,kaybetme duygusu,
Dualar,nurlu ufuklara doğru bizi hazırlayan sonsuz uyku,
Bir nefeslik yolculuk,biraz ürperti,biraz yok olma korkusu,
Unutulmuş bir ayrılık,soğuk,karanlık ve kuytu...
Ölüm,senelerce içimizde büyüttüğümüz,hüzünlendiren korku.