Unutulmuş.
Yada, hiç karşılaşılmamış.
Hatta hiç olmayan sevdamızın,
yokluğunda,
sen yine yoksun…
Sevdasızlığın yüreğimin,
baş ucunda…
Yokluğun, cehennem’ miş…
Cehennemi öğrendim, yaşarken,
Cenneti bilemeden…
Hani cennette olmak vardı.
Her şeyi severken,
birde sevildiğini bilirken.
Nasıl bir çelişki bu hayatta,
Gel’de bitsin artık bu kabus,
neredesin
…/…
Önder DirenKayıt Tarihi : 31.1.2005 20:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!