Unutulmuş Şiiri - Mustafa Yılmaz İsmailoğlu

UNUTULMUŞ

Günler geçtikçe halim acınacak haldedir
Kalbim hicranlarıyla tam bir avare ruhum,
Sefil, öksüz, divane hasret çeken yaradır
Bunları özledikçe sahrada kurumuşum.

Unutulmuş, atılmış karanlık bir köşede
Benliğim bu haliyle seviyor vefasızı,
O atan sevmiyor mu sevdiğini bilsede
Sonsuza dek severim giden o insafsızı.

Ey sevgili nerdesin gittin haber vermedin
Evrende yitik izin izimle iz sürerim,
Nerdesin bilmiyorum bir selam göndermedin
Senin hasret zor bana methiyeler dizerim.

Manileri fal gibi yazar, dizer, okurum
Kahveyi sevmesemde vilcanlara bakarım,
Papatyalar avcumda kısmetine dokurum
Tek mi çift mi diyerek rakamlara takarım.

Eskiden giden yolda mesafe taşlar vardı
Evrende izler yitti yollarımı bulamam,
İnsanları insanca sevgili seven vardı
Mercekle arasam da ize odaklanamam.

İSMAİLOĞLU derki çırpınışım boşuna
İsterim ki yollarım yokuş değil düz olsun,
Yitik izi bulmamak kimin gider hoşuna
Sevenlerin koynuna bitmez mutluluk dolsun.
- 20.12.1960 – Gaziantep

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul