Unutulmazlar Şiiri - Özlem Saba

Duruşu buz tutmuş adamlar vardı
Gecenin suskun yollarında
Sanki dağları, kar fırtınalarını aşıp da gelmiş
Dayanamamış dünyanın tüm hoyratlığına

Duruşları ne kadar buza kesse de
Yürekleri Akdeniz kadar ılıman
Bakışları, haylaz rüzgarları andıran...

Ruhu ağır!
Sözleri bazen, kurşundan keskin adamlar.

Hovardalık için şekilden şekle giren
Hafif meşrep tabakadan değil
Yürekleriyle bakan .

Bazen, gözlerini kaçırıp
Her şeye rağmen utanması unutmayan...

Sanki,
Şehirler arası bir otobüs yolculuğunda
Dalgınlıkla camdan bakarken
Bir an görür gibi olur
Ve bir daha hiç rastlamazsınız o gibilerine
Çünkü nesilleri tükenmiş gibi, o kadar azlar...

Bazıları, pastoral kırların şövalyesidir
Bazıları, lirik mısraların efendisi

Sağlam, güvenilir ve vicdanlılar...

Bazıları, severken acıtır biraz sevdiğini ama
Kurda kuşa yem etmez, yine de koruyup kollarlar ...

Denizler üstüne düşmüş yakamozlar gibidir onlar
Parlayıp sönen bir ışık misali
Bir görünür bir kaybolurlar

Fakat hayatınızda olmasalar da, hep bir şekilde var olurlar.
Unutulmazlar...

Özlem SABA