Bir zamanlar seninle, konuşurken ikimiz,
Bir ah çekip derinden, bana şöyle demiştin.
Yüzyıl geçse üstünden, unutulmaz sevgimiz,
Bu sözleri ben değil, sen bana söylemiştin.
İnanmakla ben sana, nasıl da aldanmışım,
Meğer sen yalancı, düzenbazın biriymişsin.
Sözlerine inanıp, ne de çabuk kanmışım,
Ben melek sanıyordum, oysa sen periymişsin.
Herşey mazide kaldı, çoktan sildim ben seni,
İstemem uzak dursun, senin gibi yaratık,
Varlığınla yokluğun, bağlamaz artık beni.
Şimdi benim gözümde, oldun sevgisel atık.
Bundan sonra sözüne, ben nasıl inanayım,
Unutulmaz diyordun, ilk unutan sen oldun.
Senin için söyle, ben daha neden yanayım,
Küçülmüştün gözümde, şimdi artık kayboldun.
Kayıt Tarihi : 8.12.2009 08:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zehirlendiğini sanan can, ölecek sanır
Gizemi şifaysa, iyileştikçe aldanır
Kuru dalda çiçekler açar, bahar yaşanır
Hikmete akıl ermaz, şükredense kazanır.
Sevgi deryası olan gönül pınarınızın damladıkça yaralara merhem olan nadide kalemini yürekten kutluyor, döküldüğü yerlere şifa olması dileğiyle saygılar sunuyorum. Tebrikler...
usta kalemi kutluyorum
Allaha emanet olun
TÜM YORUMLAR (38)