Unutulmaz bir isim bırak insanlığa

Bahar olmalıydı adın, tanışmadan bildim değil mi?
Ilık ılık esiyor gönlüme huzur veriyordun…
Gök mavi, göl mavi, deniz mavi!
Yeni serilmiş yeşil halına basmaya ar ediyordum,
Ressamları kıskandıracak kadar güzel renkli çiçeklerin,
Ressamını merak ediyordum.
Kelebekler uçuyordu, ben de uçmak istiyordum, keşke bende kelebek olsaydım.
Çiçekten çiçeğe konsaydım, seslendim beni de alırmısınız aranıza?
—Çokmu imrendin, bakma öyle uçuşumuza sadece bir gün istersen gel aramıza!
—Gülerek baktım bu söze, sonrada hıçkırarak ya dedim bu kadar kısacık mı?
—Baharda karıştı bu söze, her şey öyle değilmi ben de gideceğim bir süre sonra yeşilliklerim solacak, çiçeklerim solacak, yenisi gelecek yerime. Ey insanoğlu! Sizlerde öyle değilmisiniz?
Baksana şu gül yüzlü yavruya, bana ne kadar benziyor. Biraz sonra dönüşecek yaza, meyve verecek ağaçlar gibi. Yenileri gelececek yerine sonbaharda dönecek kurumuş dallara, kış gelince veda edecek dünyaya. Yeni gelen o yavru olmayacak bende o bahar olmayacağım benimle sohbet edende sen olmayacaksın…
— Kelebek kardeş gülerek baktı konuşmalarımıza: Ha bir gün, ha biraz daha fazla; değerini bil, güzellikle değerlendir her anını. Yıllar geçecek ardından, yâd edilirken hayırla yâd edil, unutulmaz bir isim bırak insanlığa…