Unutulmaz Ateş Şiiri - Cigdem Turan

1937 yılının ilkbaharında, Dersim’in dağlarında çiçekler açarken, ölüm de sinsice yaklaşıyordu. Devletin “ıslahat” dediği operasyonlar başlamış, dağ köyleri haritalardan siliniyor, insanlar “tenkil” adı altında sürgün ediliyordu. Bu hikâye, Munzur suyunun kenarında bir taş evde yaşayan küçük bir kızın gözünden yazıldı. Bu kız, bir sabah köyünün bombalanmasıyla uyanır. Dumanlar içinde annesini kaybeder, babası dağlara sığınır, kardeşleri göç yollarında yitip gider. O çocuk, hiçbir şey yapamamanın çaresizliğiyle gözyaşlarını toprağa döker. Sustuğunda toprağın onu anladığını düşünür. Çünkü orada her taş bir tanıklık, her ağaç bir hafızadır. Yıllar geçer… O küçük kız büyür, sesi kısık bir kadına dönüşür ama yüreğinde o ateş sönmez. Her gece düşlerinde Seyit Rıza’yı görür. Onun “yalanlarınızla baş edemedim” sözleri, her sabah kulaklarında yankılanır. Ve her nefes, biraz daha ağır gelir ona. O kadın bugün kendine “Dersimlikız” der. Şiir yazar çünkü unutanlara hatırlatmak ister. Zazaca yazdığı her dize, kaybolmuş bir sesin geri dönüşüdür. Munzur’un susturulmuş dilini konuşturmak, O taş evin yıkık duvarlarında hâlâ çınlayan ninnileri yeniden duyurmak ister. Bu şiir, bir halkın unutulmaya direnen hafızasıdır. Bir çocuğun gözlerinden geçmişi gören bir kadının, Ağıda dönüştürdüğü haykırışıdır.