Unutulmaz acı Şiiri - Halil Aydın

UNUTULMAZ ACI
Acısı yüzünü bürümüş
Buğulu, buğulu, çakmak, çakmak gözleri
Gözyaşları gözünü bürümüş
“Oy” diyebildi; eğdi başını yere

“Şey” diye bildi amire, yutkundu
Sözleri boğazına düzüldü
“vay” dedi başımıza gelenler
Eğdi başını sustu

Eli bezle sargılı, süzülmüş kanı bezden dışarı
Damlıyor yerlere; yanındaki yağız delikanlı girdi söze
“Elini hızara kaptırmış hızara; yardım et beyim bize”

Aylardan şubat, her taraf adam boyu kar
“Akşam olunca buralarda taşıtlar çalışmaz
Olduğu yerde kalırlar, yola çıkmazlar
Hastane ta Bitlis'te beyim bir araç verseniz de
Hastamızı götürsek hastaneye
Bak kan kaybediyor” diyerek arz’ı hal eyledi amire

Öyle bir azar duydu ki amirden
Söylenmez gardaş; ” teknolojiyi kullanmak akıl ister
Be adam; madem kullanamıyorsun ne işin var senin orada
Haydi dışarı” diyerek amir kükredi birden yerinden

Şamar yemişe döndü; yüzü pancar gibi kızardı
Kapıya kadar geri, geri gitti
Amire başını kaldırdı kızgın, kızgın şöyle bir baktı
Ağzına küfür doldu, söylemedi yutkundu
Şey dedi başını yere eğdi, makama saygı diyebildi

Dışarı çıktı merdivene oturdu
İki elinin arsına aldı başını, yere doğru eğildi
Hıçkırıklara boğularak gözyaşları yanağından
Aşağı süzüldü; başını kaldırdı kapıya şöyle bir baktı
“Vay” gardaş felek,kader işte diyebildi

İçime düştü acıdan bir ateş; o kadar yıl geçti
Hala sönmez için, için yana da, yanar
Hiçbir şey yapamamanın huzursuzluğu
Şuur altımın derinliklerinde
Zaman,zaman çıkar şuurumun üstüne
Bu yaşanan trajedi hep beni rahatsız eder

HALİL AYDIN (Sizden biri) 01/05/13