Unutulmayanlar Şiiri - Halil Yurtsuz

17 ağustos,salı günü
Soldurdu felek,binlerce açan gülü
İçimiz ateşli,olmazki,küllü
Bu yanan ateş,sönmez GARDAŞIM

Bu tarih bana,acı bir anı
Azrail aldı,binlerce tatlı canı
Etrafa saçıldı GARDAŞIMIN kanı
Sana el uzatmak,şereftir GARDAŞIM.

Bu acıya dayanırmı yürek
Gök yüzüne çıktı feryat,direk direk,
Sende al eline bir kazma,kürek
Yardım et,sende GARDAŞIM.

Bir sel oldu,akıp gitti,
Bir ateş oldu,yakıp gitti,
Bi şimşek oldu,çakıp gitti
Binlerce canı alıp,gitti.

Gece habersizdi,yatağına yattı,
Evleri tam,yedi,sekiz kattı,
Saat üçte ordan geçti,fay hattı,
Toz duman,ortalığı birbirne kattı.

Bir garip oluyor,deprem zedesi
Gene bulandı,bulandı çark deresi,
Duyuluyor imdat,diye bir çığlık sesi,
Duydum,sesini sabret GARDAŞIM.

İstanbul,İzmit,Bolu arası,
Burda bir şehir vardı,Adapazarı,
Bilmiyoruz,kimin değdi nazarı,
Nice GARDAŞIM ın evi oldu mezarı.

Başladı sallantı,yavaş,yavaş,
Kalmadı,taş üstünde taş,
Dolmuş çadırı,çamur,ıslak,yaş
Ağlama Ayşe bacı akmasın gözünden yaş.

Ogün dünyada duramaz oldum,
İstesem bile,gülemez oldum,
Ayakta dururken,yaşamaz oldum,
Yaşarken ölmüşüm bende GARDAŞIM.

Daha çok yazardım,elim varmıyor,
Ağlıyor gözlerim,iyi görmüyor,
İçim çok buruk,dilim varmıyor,
Burada elveda,derim GARDAŞIM.

(21 Ağustos 1999) Adapazarı
(17.ağustos 1999 salı günü meydana gelen,marmara depremine itaafen yazdm.depremde hayatını kaybeden,
kardeşlerimi rahmetle anıyor ve onları,unutmadık unutmayacağız.)