Unutulmayan Aşk Şiiri - Evren Dalgıç

Anlayıp da anlatamadığın bir şeyler olur,
kağıda dökmek istersin derdini.
ne kadar uğraşsan da olmaz,
Olamaz..
yapamazsın istediğini.
Rüzgarlar eser başucunda,
Kasırgan kopar yüreğinde,
Bir iki ıslık sesi duyulur,
bilinmeyen öteden.
Anlarsın belki o zaman
birilerinin seni andığını.
Unuttum dediğin şey;
Bir anda canlanıverir gözünde.
ister istemez üzülür gözyaşın,
Damlalar birleşir dudağında,
Bir sözcük beliriverir ağzından,
usulca dökülür diline.
Pişman olursun yaşadığına,
yaşadığına ve yaşattıklarına,
Kıymetin kalmaz gözünde.
Kendini boş zannedersin.
Olmaz yere gülersin hıçkırarak,
Kafanda uçsuz bir yer hayat bulur,
Ben gelirim aklına.
O zaman kasırgan durur.
Ve bir sessizlik alır heryeri,
Benim sesim yükselir kulağında.
Saçların güneşten sararır o zaman,
Yüzün buruşur sonbaharda yaprak gibi.
Eskiye dönemediğin gibi,
Bugünü de hazmedemezsin.
Boynu bükük hayalim;
bırakmaz peşini.
Herşey için çok geç olduğunu anlarsın,
Usulca çekilirsin bir köşeye,
Boşa geçen hayatına,
Kıymet bilmez aklına,
Ve de kaybettiğin,
Unuttum zannettiğin,
unutulmayan aşkına yanarsın.

(Ankara 2000)