Unutulmayan Şiiri - Şakir Kocabey

Senin adını koyamıyorum
Mutluluğum diyorum yetmiyor
Umudum diyorum erişilmiyor
Gömülesi acılar vardır ya hani
Bunuda adına yakıştıramıyorum
Geceler başkadır sanıyorlar ya hani
Bir tek sensiz ölmeyi bilmiyor kimseler
Bilenlerde sensiz olsun istiyorlar
Kıyamıyor belli ki avucuna hasret yabancılar
Düşlerle uyandıkları sabahlarda gerçek rüyalar
Türkülerde uyuşuyor bazen sedefler
Şiirlerde canlanıyor can çekişler
Sevmiyorum işte, yine ıslanmış yanaklara acıyan gözler
Yalanlar biter bir gün gerçekler vurur açığa
O zaman nüshası kalbin oluyor dışa vuruşların ağlasanda
Ne şehirler ayırdı bizi ne de kelimeler
Sendeki inançlar bendeki utançlar
Ön yargıları hiçe sayalı çok oldu baksana
Adın içimde var ama dudaklarım oynamıyor
Yeter artık sende anlasana
Sana ne demeli bundan sonra
Sana mı demeli güzel gözlüm sana mı yormasana
Aslında korkumdan diyemiyorum
Korkumun sebebini de bilmiyorum
Neden bende bu acizlik onuda bilmiyorum
Korkuyu saklıyorumda, gerçeği benimseyemiyorum
Herşey diyorumda, o benim diyemiyorum...