Güneş verdiği sözü unutmadı tomurcuğa
Doğdu ertesi sabah
Okşadı ışıklarıyla
Büyüttü onu…
Ay unutmadı sözünü
Aydınlattı geceyi
Kaçırdı kötülükleri
Kandil oldu karanlığa…
Unutmadı göçmen kuşlar
Geri gelmeyi
Damlalar buluta dönmeyi
Kelebekler çiçeğe konmayı
Ama sen…
Sen unuttun
Önce sözlerini unuttun
Sonra söz vermeyi
Sevmeyi
Nasılsın demeyi
İçten gülümsemeyi
Unuttun…
Karşılıklı içtiğimiz çayları
Neşeli sohbetleri
Paylaştığımız anları
Büyüttüğümüz umutları
Unuttun…
Yüzümdeki çizgileri
Atlattığımız kederleri
Varacağımız hedefleri
Unuttun…
Söylediğimi dinlemeyi
Beni merak etmeyi
Birlikte eğlenmeyi
Unuttun…
Hayatımdaki yerini
Bendeki değerini
Önceliklerini
Unuttun…
Unutamam demiştin
Elini elime vermiştin,
Sözde sevmiştin
Unuttun…
Ne yazık!
Yüreğinde ismine
Beyninde resmime yer
Yokluğumu fark etmediğine göre
Sevgime değer vermemişsin…
'Sevgiye Dair' şiir kitabından-2009
Kayıt Tarihi : 23.7.2009 14:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Unutmak bazen mutluluk, bazen hüzün verir insana...Unutulmak ise kalpleri inceden sızlatan kabullenemediğimiz bir gerçeğimiz...
duyulan sevgiye gösterilen vefasızlığın üzüntüsü ile yazılmış bu güzel dizelerden ötürü saygıdeğer hanımefendiyi yüreğiyle kutluyor, kaleminiz daim olsun derim.
ağıt yakmaktan çok
sitemkar bir şiir olmuş...
yer yer ara verip, soluklandırabilirdiniz şiiri
nefes nefese kalmış dizeler...
selam ve saygıyla
TÜM YORUMLAR (4)