Unutulmak Şiiri - Elcan Bayram

Unutulmak

Unutulmaktan korkuyorum galiba.
evet,
unutulmaktan.
yozlaşmaktan,
yok olmaktan,
fark edilmemekten
ya da ne bileyim işte
bir hiç olmaktan.
tedirgin ediyor beni.

bunu daha önce de yaşamıştım.
Sanırım sen giderken,
ah evet!
sen giderken.
bir ömür seveceğini söyleyip,
dönüp, giderken.
hem de hiç unutmayacağımı,
bile bile.
kim bilir kaç kişiye söylenmiştir o laflar.
yalan işte,
ipsiz, damsız
yalanlar.

hep senden bahsettiğim doğru.
öve öve bitiremediğim,
o gözlerine hayranlığımı,
anlayamazsın.
bir de kokun falan işte.
aslında ben sevmesem,
bu kadar değerli olmazdı.
ben yazmasam,
kimse anlatamazdı seni başka türlü.
hiç kimse şahit olamazdı onlara,
kaybolup giderdin o zaman,
benim gibi.

Kızgın değilim - demiştim,
doğru.
Acıyor - demiştim.
hem de kusursuz bir acı.
her noktamdan geliyordu sızıntıları.
o kadar derindi ki,
ağlamak bile yetmiyordu.
sen bile yetmiyordun.

sen bile yetmezsin artık!
doğru!
yokluğun öyle bir yer etmiş ki,
içimde kendine.
yazmasam varlığın bile
yetmez doldurmaya
bu defterleri.
böyle işte.

Yaza bildiyimce güzelsin.
yaza bildiyimce severim seni.
ne eksik, ne fazla.
o gözler,
duruşun,
bakışın,
iç çekişin.
boynundan gelen hafif koku,
kim anlata bilir ki,
bunları benden başka?

pek iyi.
İyice özlet kendini,
iyice özlemle dol.
hoş kal.
hoşca kal..

Elcan Bayram
(Aralık 19, 2013)