Unutulmak! Şiiri - İsa Yılmaz

unutulmak için gelmiş gibiydi
hiç bir iz bırakmadan gitmeliydi
ne bir ses kalmalıydı maziden
ne de birkaç kelime
dokunmamış gibi zamana
girmemiş gibi hiçbir mekana
bakmamış gibi hiç semaya
hiçbir iz kalmamalıydı geriye
ölüm alıp götürmeliydi her şeyi
hayat başkalarına kalmış
dalgalar kıyıdan kumları çalmış
bulutlar rüzgarlara kapılmış
kuşlar başka mevsime göçmüş
insanlar adayı terk etmiş
ne çıkar karanlık çökmüş sabaha
o gidiyor
hiçbir iz bırakmadan
çok da umurundaydı sanki geridekilerin
çok da meraklıydı sanki insanlar
tınlamamıştı bile dostlar
işte bu yüzden hiçbir iz kalmamalıydı
kalsa acıtacaktı çünkü
her temas izi yakacaktı
unutulmaktansa, unutmak gerekirdi
böylesi daha kolay olacaktı
ölüm kadar kolay: adı kolay…