Unutulmak Şiiri - Arslan Alp

Ne kadar hüzün verir bilmezler
Unutulduğunu düşünmek insana
Elin titrer
Her telefonun çalışında,
İçin burkulur
İsmini göremeyince ekranda,
Kapılar açılır, heyecanlanırsın
Canın sıkılır yabancı biri içeri adımını attığında,
Kulağın her tıkırtıya kabarır, soluksuz kalırsın
Kalbin atmaya başlar güp güp..
Sonrası ağır, acı bir sessizlik
Bir şey olmadığını anlarsın.

Hiçbir iz yok
Ne telefonda, ne kapıda, ne kulağında...
Gözlerin mahsun, kalbin buruk
Derin bir nefes çekersin içine
Damlalar ağır gelmeye başlar artık
Gökyüzü gibi başlarsın ağlamaya..
Sonra şimşekler çakar hıçkırıklarında
Yavaş yavaş yüreğine akar her damla
İlk günkü gibi taze olan bir filizi
Besler usul usul, büyük bir umutla...