Vandan yozgata doğru sesler geldi
yozgattan kalanlara kötüler dendi
nefsin yoluna düştüm hevesim onu yendi
hala ailemden bana bi haber gelmedi
gül gibiydim buralarda soldum
yüreğimde tutsaklik karanliklara kondum
çirpindim yarali kuşlar gibi Van,ı sordum
içimden görülmeyen sizintilar doydum
pansiyonda her telefon sesine koşarken
bana olmayinca ümitsizliğe kapilirken
içimden firtinalar sezerken
UNUTULDUM UNUTULDUM galiba kendime diyorum
03.11.2003
YOZGAT akdağmadeni
AVH tüm şiirlerim
Kayıt Tarihi : 2.8.2012 11:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!