Hani diyordunki; Unutmam seni,
Niye yalan çıktın,bak unutuldum.
Mevlânın adına olan yemini,
Niye yalan çıktın,bak unutuldum.
Ayrılık deyince,kaşın çatardın,
Buram buram,sevdam ile tüterdin,
Dizlerimin üzerine,yatardın,
Niye yalan çıktın,bak unutuldum.
Hani gönlün,yollarıma post idi?
Gözlerimiz,birbirine dost idi,
Ölümümüz ayrılığa kast idi,
Niye yalan çıktın,bak unutuldum.
Senden başka yârim,olmaz diyordun,
Benim beğendiğim,libas giyiyordun,
Yeminin her türün hep ediyordun,
Niye yalan çıktın,bak unutuldum.
Bunca acı çektim adın demedim,
İnan olki ben sözümü yemedim,
Dürüstlük ten elim yüzüm yumadım,
Niye yalan çıktın,bak unutuldum.
Ömer Çetinkaya,sadık sözüne,
Hasret kaldı,bunca zaman yüzüne,
Ey vahhh deyip vurdu elin dizine,
Niye yalan çıktın,bak unutuldum.
14.01.1991
Ömer ÇetinkayaKayıt Tarihi : 29.4.2006 14:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!