Unutuldu... Şiiri - Kemal Yavuz

Ahde vefa unutuldu
barış ↔ savaş unutuldu...
tutku ↔ nefret unutuldu...
artık dalgaların kıyısında
deniz yıldızları toplamaz olduk,
yazdığımız barış şiirlerini
koyduğumuz şişeleri
dalgalara atmaz olduk...

Sadakat unutuldu
şiir kokulu dostluklardan uzaklardayız,
barış isteyemez olduk savaştan
Hem şiirler, hem türküler susturuldu
Çiçek renkleri solduruldu
Meyve ağaçları kurutuldu
Pamuk tarlaları apartman doldu
Kuşlar vuruldu, yıldızlar da...
Artık gökyüzü ↔ yeryüzü yok...
unutuldu...

Bahar yorgunluğu da,
yaprak dökümü de
unutuldu...
Rüzgâr susturuldu
Yağmurlar da kar da durduruldu
Kirletildi doğa, deniz, kokutuldu
kendimize kendimizin ihanetiydi herşey.

Artık geçmiş ↔ gelecek yok...
Artık gidiş ↔ dönüş yok...
Artık gerçek ↔ hayal yok...
Artık gündüz ↔ gece yok...
çelişkilerimiz tartışılmıyor artık burada
Böcekler ısırdıkça canımız acımıyor
havamız kirlenmiyor,
Artık canımız hiç sıkılmıyor
kafamıza silah dayandırılmıyor emrivakiler için
biz sözün bittiği yerdeyiz...