Unutulanlara Uzanış Şiiri - Serdar Aydın

Kimsesiz serinlik hapsindeyim,
Ay çiçeklerine uzanan ellerim
Islak çimen topluyor bugün.
Renksiz bakışlara küskün tebessümler ikram ediyorum.
Üzerimde kırık özlemler kuşanmış bezgin bir gezginin umursamazlığı...
Nilüferler giyinmiş yosunlu bir suyun davetkarlığı gibi suskunluğum,
düşünceme yerleşen çekingen bir sancının sabırsızlığı,
şehrin her köşesine düşen kimsesiz yalnızlığım.

Yorgunum bugün,
herşeye kırgın bakışlarım,
coskusunu yutan ırmağın yatağına kurak çatlaklar çiziyor,
beton kokan sokaklardan ürküyorum.
İçimde beslediğim mavi özlemleri alıp
Kaçmak istiyorum gri işgalci renklerden...

Bütün bu arayışların sığınağında,
kaçışlarımı bir kenara bırakıp susuyorum,
kayıplarımı anımsıyorum,
sonra durup avuçlarımda unutulanları okuyorum:
Kardelen rengi Munzur yamaçlarında gezinmeyi,
taze toprak kokusuna uzanmayı,
şafağa yazılan ezgiler dinlemeyi
Beyaz Dağ'da Kenger yemeyi,
Yaşlı bir annenin tarih yüzlü duruşunda ağıtlar okumayı...