hayhuy’undan dünyanın
unutmuşuz güzelliğini
gezerken el ele
sonbaharda
bir koruda
sararan yaprakların
konfeti gibi düşmesini
başımıza.
unutmuşuz
kimseden çekinmeden
umursamadan kalabalıkları
göz göze sevişmelerimizin
o hoş utangaçlığını
aldırmadan yaşımıza.
hayhuy’undan dünyanın
unutmuşuz belli ki
sevinci...
kederi...paylaşmayı
ve
beterin beteri
sarılıp,birlikte ağlamayı
arkadaşımıza.
kutbo
Adana.22.01.2009
Kayıt Tarihi : 3.8.2009 03:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)