Düz bir ovada meyvesiyle bir ağaç
Açları doyururdu yaşamaya muhtaç
Üzerinde daldan dala atlayan kuşların sesi
Eksik olmazdı dallarında onun mutluluk meyvesi
Bir yaz günü öğle vakti sürüleri ile bir çoban
Koyunları dinlendirirdi onun gölgesinde mis kokan
Yıllar sonra başlayınca zamansız bir kuraklık
Kurudu kupkuru oldu yazık unutulacaktı bu varlık
Başka diyara gittiler çobanla sürüler
Mutluluk dersen kanatlanıp uçmuştu kuşlarla beraber
Belki çare çok geç artık gökten yağsa da bereket
Dönemez hayata o ağaç şimdi bir iskelet
Kayıt Tarihi : 12.12.2018 15:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!