Unutulanlar Şiiri - Osman Bulut

Sözü doğru söyleyen, atalar da!
Bizi öne yitenleri unutmuş…
Cümleleri sıralayıp art arda
Bol bol nutuk atanları unutmuş

Yorgun düşmüş ustaları çırağı,
Öldüm diyen hemen kazmış toprağı.
Kimi dünden açmış teslim bayrağı
Bu barutu bitenleri unutmuş.

Haksızlığı kafasına takmayan,
Zannetmem yorulsun yola çıkmayan.
Yedi yöne bir kez dönüp bakmayan,
Tek tarafı tutanları unutmuş…

Bazen yenim, bazen yerim dar deyip,
Niye hep ben başkaları var deyip
Yeter artık benden bu kadar deyip
Tüfeğini çatanları unutmuş…

Kimi resmi, kimi özel işinde,
Kimi dünya kimi ukba peşinde.
Okey-mokey masaları başında,
Kirli hava yutanları unutmuş…

Bir bencillik sarmış tüm beyanları,
İşte gördük aklına uyanları.
Neme lazım, bana ne diyenleri,
Yan gelip de yatanları unutmuş…

Alıştık atılan koca taşlara,
Asılan yüzlere, çatık kaşlara.
Bin güçlükle pişirilen aşlara,
Bir kova su katanları unutmuş…