Unutulan Rol Şiiri - Yılmaz Ulus

Ne kahramanız ne de suçluyuz
Sadece bir oyuncuyuz
Ağlayarak açarız perdeyi
Ana koynunda geçiririz geceyi
Seyirci alakadar değildir sahneyle
O da uğraşır durur kendi rolüyle.
Önce bebek olur sonra yağız delikanlı
Bir bakarsın canlar yakan bir alımlı
Zaman geçer dur desende söz dinlemez
Arzu etsen de gençlik kıymetini bilemez
Ana, baba, derken dede, nine olmuşuz
Oturduğumuz koltuğu doldurmuşuz
Birden bir anda danışman olmuşuz
Hayat denen bu sahnede
Her şey gayet güzel giderken
Rejisörün verdiği ÖLÜM rolünü unutmuşuz.