Unutulan İnsanlığımızdı Aslında

Güneşin ışığı, toprağın nemi
Otlardaki yeşillik, denizin mavisi
Dağlarda ılgın, yamaçta bir kuzu sesi
Çiçekler renk cümbüşü
Başını kaldırıp baktın mı dağlara
Akan derenin cılız şırıltısını dinledin mi
Çektin mi ciğerlerine kadar oksijen dolu havayı
Bak ne kadar cömert tabiat
Hep ayıplarımızı örttü
Canla başla çalıştı bizi doyurmaya
Çorak dedik hor gördük
Emek verip ter katmadık
Şu dağlara kazma vurup tohum atmadık
Çıplak kel bıraktık
Sonra oturup suçlu aradık
Dönüp bakmadık iğreti talancı halimize
Biz çok çam devirdik ormanımız olmasa da
Beğenmediğimiz bir karış çorak toprak için
Bir ormanı yaktık
Bir izmarite feda ettik insanlığımızı
Piknikte unuttuk ateşi
Unutulan insanlığımızdı aslında
Yaşayalım diye yaşamayı unuttuk
Canavarlaşan benliğimizi tatmin için
Geleceğimizi unuttuk
Tembelliğimizi, vurdumduymazlığımızı
Ve aymazlığımızı unutup çorak topraklar diye kendimizi avuttuk
Ama aldanan biz olduk.

18.09.2001
Mustafa AYIK