Unutulan Düşler Şiiri - Özdemir Aydın 2

yıkılsın mavi gök,
ben ancak böyle bir enkazda ölürüm.

sen ömür bahçesinde açan lale,
ben visal bulutu,
yağ dedin de yağmadım mı.

ömrünü kelebekten,
rengini kandan almış,
bir tutam dilber dedim,
kalbimi önüne serdim,
yol oldum da geçmedin mi.

akar ya sular, coşkun coşkun,
bakır renkli,
üryan doruklardan aşağı,
karlar eriyince hani.
bırakırlarken sesini,
iyot kokulu ilkbahar akşamlarına.
sen sel suyundan korkardın,
sele kapılmayasın diye bel verirdim,
önünde taş köprü olurdum,
bu muhannet köprüsünden geçmedin mi.

şimdi ;
senden geriye,
kızıl ufuklar,
kan rengi bulutlar,
unutulan düşler.
gül burunlu,
zeytun gözlü,
beni böyle bir günde öldürmüştün ya hani,
üstüme örttüğün o zemheri anıları sevmedim mi.

yansın bu şehir ulan,
kılım kıpırdarsa namertim.
ben yandım, sende yan,
acırsam, adam değilim.