şehir çocukların ölümüdür
bulutların derelerin
soluksuz aktığı
çiçeklerin parklara asıldığı
bir resim
aslında istatistikleri hiç bu kadar sevmemiştim
sen
ben ve onlar
ne kadar da muallak
aklımıza hikayelerle kazıdıkları
tanrıyı sevmek gibi
yosun tutmayışı yuvarlanan taşın
hep sürüklendiğindendir inan
bir düzen ki
kanımızla beslediğimiz on bin yıldır
kolay degildir terketmek
ve yeniden bakmak aynaya
şehir çocukların ölümüdür
doğanın uzantısı değildir beton yığınları
asfalt yollar
bilgisayar ufuklar
kaçınılmaz bir trenin yolcularıyız biliyorum
insanlığın ölümünü
savaşmadan kabullendiğimiz bir diyar
lanetliyorum bu sabah
şiire uyanmayan gövdemi
Kayıt Tarihi : 10.12.2019 02:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!