Unutulan Ben Şiiri - İhsan Yılmaz

Unutulan Ben

Kendimden çok sizi düşündüm,
Derdimi unuttum,
Sizin yangınlarınızı söndürmeye koştum.
Omzunuza yük olmayayım diye
Geceleri sessizce ağladım.

Kardeş dedim,
Can parçası dedim,
Sırtımı yasladım,
Arkamdan hançer geldi!
Evlat dedim,
Yüreğimi parçalara böldüm,
Bir çorbanız kaynasın diye
Kendi açlığımı susturdum.

Ama bugün…
Herkes cephe almış bana karşı,
Sanki hiç emek vermemişim gibi,
Sanki ben bir gün olsun
Kendi hayatımı yaşamışım gibi...

İnsanın babası ne kadar sert olsa da,
Atılmaz bir kenara…
Kardeş, ne kadar yanlış yapsa da
Yabancı edilmez bu kadar!

Ben size can oldum,
Yol oldum,
Siper oldum.
Şimdi o yolun sonunda
Yalnız bir gölge oldum.

Ne dualar ettim,
Ne hayaller kurdum sizin için,
Ama sizin için var olan ben,
Sizin yok saydığınız oldum bugün.
Temmuz/ 2025