Unutulan Bahar Şiiri - Ahmet Ziya Pektaş

Fışkırdı bahar toprağın bağrından.
Bak,
Nisan yağmurları yağıyor artık.
Görünür güzellikler, kapalı kapılar ardından.
Kaç bahar daha geçecek böyle habersiz.
Biz kaçıncı baharı yaşayacağız.
Bir bahar daha akıp gidiyor elimizden.
Bir bahar daha kışa uzatıyor ellerini.
Ve,
Bir kış daha, ezip geçiyor baharı bağrından.
Söyle,
Neden biz de gülleri kucaklamıyoruz?
Neden Nergis’e değmez burnumuz?
Kuş cıvıltılarını, neden duymaz olmuşuz?
Kışa sarılmış bir kez ellerimiz.
Vay beni, vay, vay.
Biz baharları unutmuşuz.
Zemherileri arşınlamakla,
Bir zemheri olup çıkmışız.